Druk weekend....

Vanmorgen lekker wezen shoppen met Nila en de buurvrouw. Was uitverkoop....dus sla je slag maar ☺. Heb wat kleding gekocht voor de kinderen waar ik in huis verblijft. Doe ik toch iets terug. Geld willen ze niet aannemen. Dan maar op deze manier. Daar aangekomen moest ik eerst eten. Terwijl ik had gezegd dat ik niks wilde. Ik heb niet last van mijn maag, maar de darmen zijn een beetje van slag. Dus probeer met mate te eten. Maar dan krijg ik baso soep voor me geschoteld. Tja, uit beleefdheid eet je het op. Gelukkig is het daar zo, dat je niet alles op moet eten. Als je alles op eet, dan denken ze dat je nogeerst honger hebt. Dus gelukkig heb wat kunnen laten staan. Daarna konden we shoppen. Om vijf uur pas terug. Weer eten....ik heb het maar afgeslagen. Heb wat fruit gegeten en water gedronken. Daarna even siësta gehouden. Dat gebeurt elke middag. Normaal ben je de hele dag actief. Maar hier heb ik mijn middag slaapje echt wel nodig. Je gaat gewoon even liggen, maar valt zo in slaap.

Het weekend zijn we naar de moeder van Agus gegaan. Zij woont aan de andere kant van Jakarta. Onderweg heb ik weer mijn ogen uitgekeken. Wat een mega grote stad is Jakarta. Het verkeer....ik snap niet dat er ongeluk gebeuren. Ze rijden kris kras door elkaar heen. Het enigste wat ze doen is toeteren om te laten weten dat ze voorzichtig/ uit moeten kijken. Het gaat altijd goed...
Morgen moet hij de dienst leiden. Dus moeten ook vroeg op. Te vroeg voor mijn doen.
Maar toen we aan kwamen stond ze al te wachten om te kijken waar ik was. Ze omhelsde me en dat gaf zo fijn gevoel... Het gevoel van dat je je moeder knuffeld. Ik werd er emotioneel ervan. Moest ook van haar gelijk zitten en m'n hand vasthouden. Dan is zo taalbarrière wel jammer.

Beetje bijgekomen moest ik natuurlijk gelijk eten. Ze had speciaal rendang voor me gemaakt met sajoer asam. Het aparte van het eten in Indonesië is dat je eigenlijk alles koud/ lauw eet. En ook de hele dag door eet. Maar ik kon helaas niet teveel eten. Alles wat ik nu eet, moet ik gelijk naar kamar kecil (wc). Het is een aparte wc, er komt een straal uit om schoon te maken.
Toch maar even uitgeprobeerd.....uhhhh....ja....geef mij maar toilet papier. Maar ik mag niet klagen. Ik moet blij zijn dat ik op een toilet mag zitten en niet boven een gat .

Morgen gaan we ook even naar het graf van Bapak met de hele familie. Ben ook benieuwd hoe dat gaat. Daarna gaan we gezamenlijk eten als familie.

Bijna een week voorbij. De tijd gaat veel te snel. Maar om eerlijk te zijn ....zou ik ook graag weer naar huis willen. Wat regelmaat met eten. Weer heerlijk met gezinnetje zijn. Op dit moment mis ik ze vreselijk. Dan voel je je even alleen. Zou zo graag weer even in de armen van m'n lieve man willen kruipen. Even de armen om me heen voelen. Iemand even hebben om je verhaal te vertellen. Je emotie laten gaan...