Laatste dag
24 april 2016 - Grogol petamburan, Indonesië
Laatste dag is aangebroken.
Heb vannacht slecht geslapen. Heb hooguit drie uur geslapen. Te gespannen voor vandaag? Ik denk het wel.
We zijn nu bij Agus zijn moeder. Die rendang heeft gemaakt om mee naar te huis te nemen. En ook verse kruiden gekocht.
Ik kom zeker met meer spullen naar huis . Uhhhh.....eigenlijk teveel. Kijken nu wat ik moet bijbetalen qua overgewicht van de koffers....oeps
Vanmiddag nog met z'n allen wat eten als afscheid en dan is het zover om terug te gaan. Agus, Nila en Mara gaan mee naar het vliegveld. Om half tien moet ik het vliegtuig in. Ik zit nu op een andere plek dan op de heenreis. Toen zat ik ongeveer middenin bij de vleugels. En nu zit ik helemaal achterin bij de staart. Ik zit in het midden. Dus hoop dat ik alleen in de rij zit. Heb ik alle ruimte voor mezelf. Hoop dat ik ook wat kan slapen. Dan vliegt de tijd zo voorbij.
Wel raar aan de ene kant dat ik naar huis ga. Omdat dit ook een beetje mijn thuis is. Waar ik drie weken heerlijk heb genoten en gezien hoe het hier aan toe gaat. Het heerlijke goedkope eten zal ik zeker missen. Heb zoveel nieuwe dingen mogen proeven. Niet alles was lekker. Maar leuke nieuwe ideeën opgedaan om uit te proberen thuis.
Drie weken ook goed verzorgd door mijn lieve vrienden. Die ik meer zie als familie. Van hun moest ik genoeg eten. Maar dat ging een beetje te ver. Dat kon mijn maag echt niet verdragen. Heb ook last gehad van mij darmen, maar geen buikpijn ofso. Mijn darmen moest wennen aan de verschillende bereidingen van het eten. Maar mijn maag was wel gewend aan het pittige eten. Ze zeiden dat ik een echte Indo ben. Nou...beter compliment kan je niet krijgen. Al zeg ik het zelf. Trots op mijn roots.
Gisteren was het ook een spannende dag. Ben even op tv geweest. Om te vragen of ze mee willen zoeken naar mijn biologische familie. Vond het doodeng en voelde me ongemakkelijk. Maar Mel heeft me goed bijgestaan. En nu afwachten of er wat uitkomt. Natuurlijk positief nieuws. Dat moet ik in Nederland afwachten. En als er iets gevonden is. Dan is het nog een goede reden om weer terug te gaan, maar dan met familie. Ga niet weer alleen heen. Ga nu nog even genieten...tot morgen
Heb vannacht slecht geslapen. Heb hooguit drie uur geslapen. Te gespannen voor vandaag? Ik denk het wel.
We zijn nu bij Agus zijn moeder. Die rendang heeft gemaakt om mee naar te huis te nemen. En ook verse kruiden gekocht.
Ik kom zeker met meer spullen naar huis . Uhhhh.....eigenlijk teveel. Kijken nu wat ik moet bijbetalen qua overgewicht van de koffers....oeps
Vanmiddag nog met z'n allen wat eten als afscheid en dan is het zover om terug te gaan. Agus, Nila en Mara gaan mee naar het vliegveld. Om half tien moet ik het vliegtuig in. Ik zit nu op een andere plek dan op de heenreis. Toen zat ik ongeveer middenin bij de vleugels. En nu zit ik helemaal achterin bij de staart. Ik zit in het midden. Dus hoop dat ik alleen in de rij zit. Heb ik alle ruimte voor mezelf. Hoop dat ik ook wat kan slapen. Dan vliegt de tijd zo voorbij.
Wel raar aan de ene kant dat ik naar huis ga. Omdat dit ook een beetje mijn thuis is. Waar ik drie weken heerlijk heb genoten en gezien hoe het hier aan toe gaat. Het heerlijke goedkope eten zal ik zeker missen. Heb zoveel nieuwe dingen mogen proeven. Niet alles was lekker. Maar leuke nieuwe ideeën opgedaan om uit te proberen thuis.
Drie weken ook goed verzorgd door mijn lieve vrienden. Die ik meer zie als familie. Van hun moest ik genoeg eten. Maar dat ging een beetje te ver. Dat kon mijn maag echt niet verdragen. Heb ook last gehad van mij darmen, maar geen buikpijn ofso. Mijn darmen moest wennen aan de verschillende bereidingen van het eten. Maar mijn maag was wel gewend aan het pittige eten. Ze zeiden dat ik een echte Indo ben. Nou...beter compliment kan je niet krijgen. Al zeg ik het zelf. Trots op mijn roots.
Gisteren was het ook een spannende dag. Ben even op tv geweest. Om te vragen of ze mee willen zoeken naar mijn biologische familie. Vond het doodeng en voelde me ongemakkelijk. Maar Mel heeft me goed bijgestaan. En nu afwachten of er wat uitkomt. Natuurlijk positief nieuws. Dat moet ik in Nederland afwachten. En als er iets gevonden is. Dan is het nog een goede reden om weer terug te gaan, maar dan met familie. Ga niet weer alleen heen. Ga nu nog even genieten...tot morgen
Zo fijn dat je tenminste je roots hebt mogen proeven ruiken aanraken!
KSnap hoe fijn je je het ook bij je vriendenfamilie hebt gehad....dat je een volgende keer met Wim en je kinderen wilt gaan.
Samen beleven ....nu heel veel te vertellen!
Hoop voor jou dat je tv oproep nog vruchten zal afwerpen zodat dat belangrijke stukje puzzel wordt gevonden.
Nou Marian heb mee genoten van jou avontuur en je kunt leuk schrijven.
Have a safe flight to evening en welcome
back to morrow a you home Ermelo Holland!
Groeten uit het kikkerlandje Nederland. Brrrrrrrr.
PS Het is hier nog wel fris hoor!! Toen je weg was is hier alles super mooi groen geworden. Als welkom.
Neem je wat van de temperatuur mee van daar?! Hier kunnen we dat goed gebruiken ;-)
Ik wens je een veilige vlucht en spreek je snel
Xx