Laatste verslag...

Alweer een weekje thuis...

Maandag ochtend 25 april landt het vliegtuig om 07:45. Drie kwartier eerder dan gepland. Maar moesten wachten totdat we uit het vliegtuig mochten stappen. Tussendoor mijn telefoon klaar maken met de nederlandse provider. En ja...hoor...verkeerde pincode in getoetst. Moest mijn pukcode invullen, die ik niet bij me had. Tja, dan kon ik ook niet meer appen met manlief waar ik was. Dan maar hopen dat ze al staan te wachten.

Eindelijk mochten we het vliegtuig uit. Door de lange slurf naar de hallen. Voor de mensen die op doorreis waren moesten rechts aanhouden. En voor wie de reis het einde was moesten de borden volgen met exit. Tja, als nieuweling ging ik maar de menigte achter na. Bij de douane moesten we zelfscan doen. Uhhh...hoe gaat dat? Maar goed kijken wat de mensen voor mij het doen. Eindelijk was ik aan de beurt..poortje door. Paspoort op de scanner en in de camera kijken. Voelde een beetje gespannen. In mijn gedachte...schiet nou maar op. Na 1 minuut goed gekeurd...pfff opluchting. Richting de bagage hal lopen om mijn koffers te pakken. Op de scherm kon je kijken of de bagage van je vlucht op de band lag. Het duurde even voordat ik mijn koffers in zicht kreeg. Gelukkig lagen ze naast elkaar en kon ik ze pakken. Nu wachten op mijn derde pakketje. Maar ik kon lang wachten...maar geen pakketje. Dan maar vragen aan een medewerker. Die vertelde me dat de pakketjes in een andere ruimte lagen. Potjandorie...heb ik voor niks een half uur staan wachten. Pakketje gepakt en richting de exit gelopen. Klein beetje spannend of ik controle zou krijgen. Maar spanning voor niks...heb netjes goedemorgen tegen de mannen gezegd en liep door. Bij de uitgang zag ik al mensen staan...maar zag mijn gezinnetje niet staan...ooo...waren ze er wel. Verder lopen en ja hoor....links stonden ze met een spandoek met tekst Selamat Datang en een mooie rode roos. Wat was ik blij om ze te zien...emotie kwam weer naar boven. Terug in het koude Nederland. Wat een temperatuur verschil...ruim 25 graden. Gauw maar mijn vest aangedaan. 

Richting de auto...en dan naar huis. Maar eerst onderweg gestopt bij Burger King. Wilde even lekker een vette hap eten. Het ging mij meer om de patat. Wat was dat lekker zeg. Het maakte niks uit hoe laat het was...(gniffel gniffel). Onderweg wat verhalen verteld en de belevenissen die ik meegemaakt hebt. Onderweg familie gebeld dat ik veilig geland was. 

Wat heerlijk om weer thuis te zijn. Koffers uit de auto en gelijk open gemaakt om het eten en de kadootjes uit te pakken. Na een half uur toch maar even naar bed gegaan. Heb twee uur mogen slapen. Dat voelde lekker...in je eigen omgeving en in je eigen bed slapen. Daarna heerlijk een warme douche genomen. Helemaal bijgekomen zijn we eventjes naar de sportschool gegaan om een bakkie koffie te gaan drinken. Het voelde of ik niet weg was geweest. Als vanouds...                    's Avonds natuurlijk wat indische gemaakt met de rendang van oma. Die het speciaal voor ons had gemaakt. Dat was smullen...

De hele week nog rustig aan gedaan en heerlijk bijgekomen. Ik merkte dat mijn ritme anders was. Normaal kon ik heerlijk lang uit slapen. Maar nu ben ik rond zeven uur wakker en kon niet meer slapen. Tja dan maar uit bed en wat opruimen. Tussendoor wat bezoekjes gehad. Een leuk welkoms kado gehad van Nora. Met allemaal typisch Nederlandse produkten..zo lief.                                                 Van de week ook mijn foto album afgemaakt. Die hoop ik eind van de week binnen te krijgen. 

Morgen weer voor het eerst werken. Weer de regelmaat krijgen om te werken en de dagelijkse activiteiten weer te doen. Moet nu weer eten koken, wassen en de huishouding doen. Maar ben blij om weer terug te zijn...